Septiembre

 
Y se va otro Septiembre. Otro más bajo la pandemia que nos comprime, quizás un poco menos que aquel primer Septiembre que dejamos atrás, pero sin ver todavía un posible final para esa situación que algún cerebro denominó "nueva normalidad"
Cuando se me ocurrió enfrentarme a la pantalla del procesador de texto y hablar del mes que se va, lo primero que acudió a mi mente fue algo nostálgico.
—No tengo ningún calendario donde poder pasar una hoja— me dije.
¿Qué ha sido de aquella imagen representativa del paso del tiempo? Una hoja del calendario que caía como caen esas otras hojas de los árboles en otoño. Un otoño que ya llegó, al menos astronómicamente, pero del cual apenas se nota. Lo mas parecido que tengo cuelga de la puerta de la nevera y no es otra cosa que el programa trimestral de la recogida de basuras, puerta a puerta. Algo que tiene poco romanticismo, la verdad.
Sin hojas que pasar, Google Calendar, me presenta en el móvil, un fondo de un naranja que quiere acercarse al marrón con hojas muertas como decoración. Al mismo tiempo me recuerda que hoy "toca limpieza dental". 
Hace calor. No quiere irse. Solo por las tardes la formación de cumulonimbos parecen querer conformar la promesa de un pronto chaparrón que refresque, pero no... alguna gota miserable moja la terraza que veo mientras escribo y el resultado será solo, un poco más de humedad. 
Septiembre se va y los días ya se acortan lo suficiente como para que ese calor que mencionaba, no se prolongue hasta las horas nocturnas. Se duerme mejor; menos mal.
Septiembre se va, el volcán ruje, los botellones continúan, los policías corren delante de los alborotadores, cuando deberían hacerlo desde detrás. El mundo se calienta, Greta dice "blá, blá, blá", los talibanes mienten más que respiran. Alguien ha perdido el bolígrafo bajo la mesa (de diálogo) y buscando buscando, se ha pegado un buen coscorrón.  Mientras, suena una canción; una más que habla de Septiembre. 


Compartir esta entrada:
Ricard.

Faig això sense pretensions. Solament pel plaer de compartir inquietutds i opinions.
Soc en Ricard Pardo. De malnom: «noxeus» - El meu territori és a Sils i Girona.
Les meves xarxes: instagram telegram tumblr whatsapp

6 Comentarios

AÑADE TU COMENTARIO
Un emoticono? Cópialo i pégalo: 😀😁😂😃😄😅😆😇😉😊😋😌😍😎😏😐😓😕😘😜😞😠😡😲🙈🙉🙊🙏💩💪
También puedes añadir foto o vídeos, simplemente escribiendo su URL (asegúrate que es la correcta) en el cuerpo del comentario.

Entrada Anterior Entrada Siguiente